സിനിമ എന്ന മാസ്മര ലോകത്തേക്കു ഞാന് ആകര്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് മൂന്നാം ക്ലാസ്സില് വെച്ചായിരുന്നു. അന്നത്തെ എന്റെ പ്രധാന കൂട്ടുകാരനായിരുന്നു അനൂപ്. അന്ന് കേച്ചേരിയില് ഒരു തിയറ്റര് ഉള്ളത് സവിത ആണ്. അവിടെ നിന്നു കാണുന്ന സിനിമകളുടെ കഥ ഞങ്ങള്ക്കെല്ലാം പറഞ്ഞു തന്നിരുന്നത് അനൂപ് ആയിരുന്നു.അവന് ഓരോ സിനിമകളും കാണാന് പോകുന്ന ദിവസം ഞങ്ങളോടു പറയുമായിരുന്നു. പിന്നെ പിറ്റേ ദിവസം അവനെ കാണാനും കഥ കേള്ക്കാനുമായി ഞങ്ങള് കാത്തിരിക്കും.
അന്ന് ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിന്റെ അടുത്തൊരു ഉരുകും പാലമുണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ താഴെ ഇരുന്നായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ കഥ പറച്ചില്. മമ്മൂട്ടിയും മോഹന്ലാലുമൊക്കെ ആദ്യമായി കടന്നു വന്ന സമയം. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ കഥ അനൂപ് പറഞ്ഞത് ആവേശത്തോടെ കേട്ടിരുന്നത് ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞ പോലെ എനിക്കു ഓര്മ്മയുണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ചു അതിന്റെ ക്ലൈമാക്സ് ഭാഗം, ബാക്ക് ഗ്രൌണ്ട് മ്യൂസ്സിക്കോട് കൂടെ അനൂപ് അത് പറയുന്നതു കേട്ടിരിക്കുമ്പോളുള്ള ഒരു രസം, പിന്നീട് ആ സിനിമ കണ്ടപ്പോള് പോലും എനിക്കു തോന്നിയിട്ടില്ല. അന്ന് ചാള്സുമുണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയില്. ഞങ്ങള് 3 പേരും തന്നെ ആയിരുന്നു ഈ സിനിമ കമ്പനി. ആ ഉരുകും പാലത്തിന്റെ മുകളില് കയറി താഴോട്ട് ഊര്ന്ന് ഇറങ്ങലായിരുന്നു അന്നത്തെ പ്രധാന വിനോദം. എന്റെ ഒരു പാടു ട്രൗസറുകള് അങ്ങനെ കീറിയിട്ടുണ്ട്, ആ ഉരുകും പാലം ഇപ്പോളും അവിടെ തന്നെ ഉണ്ട്, കഴിഞ്ഞ തവണ അവധിക്കു പോയപ്പോള് ചുമ്മാ ഞാന് അതിന്റെ അടുത്ത് പോയി നിന്നു . അതിന്റെ താഴെ ഇരുന്നു കഥ പറഞ്ഞിരുന്ന ഞങ്ങള് 3 പേരും ഇന്ന് എവിടെ?
ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ ഉരുകും പാലം, അതിന്റെ പിന്നില് കാണുന്നതാണ് എന്റെ മൂന്നാം ക്ലാസ്.
ഇതാണ് ഞങ്ങള് കഥ പറയാന് ഇരുന്നിരുന്ന സ്ഥലം
അനൂപ് കേച്ചേരി വിട്ടു പോയിട്ടില്ല, ശ്രീ കൃഷ്ണ കോളേജില് പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് എസ്എഫ്ഐ നേതാവായിരുന്നു അവന്. പാന്റ് ഉടുത്ത് അവനെ ഞാന് അധികം കണ്ടിട്ടില്ല, നല്ല വീതിയുള്ള കരയുള്ള മുണ്ടുടുത്ത് അതിനു ചേര്ന്ന ഷര്ട്ട് ധരിച്ചു നല്ല ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ, എന്റെ ഉമ്മയുമായൊക്കെ അവന് ഇപ്പോളും നല്ല അടുപ്പമാണ്, അവര് പിന്നെ രാഷ്ട്രീയ പരമായും പുറത്തു വെച്ചു എപ്പോളും കാണുകയും സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ചാള്സാകട്ടെ എന്നെ പോലെ ഇവിടെ ഈ ദുബായില് ജോലി ചെയ്തു ജീവിക്കുന്നു. അവന്റെ കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞു, ഇടക്കു ഫേസ് ബുക്കില് 2 കമെന്റ് ഇടുമ്പോ തമ്മില് കാണാറുണ്ട് , എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പറയാറുണ്ട്, അത്ര തന്നെ.
അന്ന് എന്റെ ക്ളാസ്സില് പഠിച്ചിരുന്ന സാഹിറ എന്ന ഒരു കുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു. പാവം എന്നു പറഞ്ഞാല് പഞ്ച പാവം,എന്നോടു നല്ല കൂട്ടായിരുന്നു, മൂന്നാം ക്ലാസില് മാത്രമേ അവള് എന്റെ കൂടെ പഠിച്ചിട്ടുള്ളൂ. എന്റെ സ്കൂള് ജീവിതം കഴിയുന്നതിന് മുന്പെ തന്നെ അവള് മരിച്ചു. പാമ്പു കടിയേറ്റ് ആണ് മരിച്ചത്. അടുത്ത വീട്ടില് ടിവി കാണാന് പോയി വരുമ്പോളാണ് പാമ്പ് കടിച്ചത്. എന്നെ അറിയാവുന്ന, എനിക്കു അറിയാവുന്ന ഒരാള് പാമ്പു കടിയേറ്റ് മരിക്കുന്ന ഒരു പക്ഷേ ആദ്യ സംഭവം, അന്ന് തൊട്ടേ ഈ വിഷ ജന്തുക്കളെ എനിക്കു പേടിയാണ്,ഞാനും പാമ്പു കടിയേറ്റ് മരിക്കും എന്നൊക്കെ അന്ന് ഞാന് ഭയന്നിരുന്നു, അങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിച്ചില്ല, അല്ല, അതിനൊക്കെ ഇനിയും സമയം ഉണ്ട്.ഇപ്പോള് ദുബായിലും പാമ്പുകളുണ്ട്,റാസല് കൈമയില് ഒരു മലയാളി പാമ്പു കടിയേറ്റ് മരിച്ചത് ഈ കഴിഞ്ഞ വര്ഷമാണ്. ദുബായില് അങ്ങനെയൊന്നും റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്തിട്ടില്ല, ഇവിടെ പക്ഷേ ഞാന് വേറെ കുറെ പാമ്പുകളെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, അവ പക്ഷേ വ്യാഴാഴ്ച രാത്രികളിലും വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസങ്ങളിലും മാത്രമേ തല പൊക്കുകയുള്ളൂ. പക്ഷേ അവ മാളത്തില് നിന്ന് അങ്ങനെ പുറത്തിറങ്ങാറില്ല.
Good da.. keep writing .
ReplyDeleteall the best
നന്ദി സൂത്രാ
ReplyDeletenannakunnundu. oru pakshey ithu palarudeyum ormakale unarthum. satyam paranjal ithu kandapola njan thaneee school okke onnu orthath. ninte ullilevadeyo oru ezhuthu karanundadeee...
ReplyDeleteonnu eduthu " palish" cheytha mathi
thanks suhair
ReplyDeleteപ്രിയപ്പെട്ട സിറാജ്,
ReplyDeleteസാഹിറ മനസ്സില് നൊമ്പരമുണര്ത്തി.
പണ്ട്, കണ്ടു വന്ന സിനിമകളുടെ കഥകള് പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും ചേര്ത്തു അമ്മയോട് പറഞ്ഞു കൊടുത്തിരുന്നു.ആ ദിവസങ്ങള് ഓര്മിപ്പിച്ചതിനു വളരെ നന്ദി.
അക്ഷരതെറ്റുകള് ശ്രദ്ധിക്കുക.
ആശംസകള് !
സസ്നേഹം,
അനു
ee vazhi orikkal koode varumo? :)
Deletethaks anu :)
ReplyDeleteGood one... lold at the end
ReplyDeleteനന്ദി പ്രശാന്ത് ഒരായിരം നന്ദി :)
ReplyDeleteപാമ്പുകള് :D
ReplyDeleteഞാന് ഇപ്പൊ വിളിച്ചു പറയുമേ :D
അരുത് പെങ്ങളെ അരുത് :(
ReplyDelete